မႏၲေလးသားေတြၾကား ဟိုးေလးတေက်ာ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတဲ့ ပထမဆံုး လူႀကီးကစားစရာအရုပ္ ေအာ္ဒါမွာသူ

အရုပ္ေအာ္ဒါရာက္ၿပီး အဆင္ေျပေသာ အရုပ္ျဖစ္သည္။ လူအမ်ား စိုးရိမ္ၾကသလို အသံုးျပဳျပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ခက္ခဲသည္လည္း မဟုတ္ေပ။  သတင္းေထာက္ၾကီး ဖိုးစမ္းေခ်ာင္း တစ္ေယာက္ အရုပ္ေအာ္ဒါ မွာထားျပီၾကားသည္။ လူၾကီးေဆာ႔ေသာ အရုပ္ျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းသည္ မႏၲေလးသားေတြၾကားမွာ တမုဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားကာ ဟိန္းဟိန္းဟုန္းဟုန္း ေက်ာ္ေလသည္။ ဂ်ပန္က လူၾကီးကစားစရာ အရုပ္ေတြကို ေနျပည္ေတာ္မွ မွာယူမႈအမ်ားဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေတြ ထြက္အျပီး၊ မႏၲေလးမွာေတာ႔ ဖုိးစမ္းေခ်ာင္းက ပထမဆံုး အရုပ္ေအာ္ဒါမွာသူ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အခုတေလာ ကြမ္းဖိုး၊ ေဆးဖိုးမွ အႏိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသာ သတင္းေထာက္က အခုလို သိန္းသံုးဆယ္တန္ အရုပ္မ်ဳိးဝယ္တယ္ဆိုေတာ႔ တခ်ဳိ႕ေတြလည္း အံ႔ဩသည္။ သို႔ေသာ္ ဖုိးစမ္းေခ်ာင္းကား ဤမွာဘက္တြင္ အင္မတန္ ၾကံရည္ဖန္ရည္ ေကာင္းသူျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သိပါသည္။ "ဘာေျပာေျပာ အနည္းဆံုးေတာ႔ တံခြန္တုိင္ဘက္သြားရတာ သက္သာတာေပါ႔ဗ်ာ" ဟု သူကဆိုပါသည္။ မေနကေတာ႔ ကိုယ္႔လူဆီ အရုပ္ေအာ္ဒါေရာက္ျပီဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီး ျဖစ္သည္႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခဏေလးမွ ေပးသံုးႏိုး သူ႔ဆီသြားလည္ဖို႔ ၾကံရပါသည္။ တစ္ေန႔က အင္တာနက္မွ ထိုအရုပ္ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး ဗီြဒီယိုဖိုင္ ၾကည့္လိုက္ရသည္။ အင္မတန္ အဆင္ေျပေသာ အရုပ္ျဖစ္သည္။ လူအမ်ား စိုးရိမ္ၾကသလို အသံုးျပဳျပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ခက္ခဲသည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ထိုအစိတ္အပိုင္းကို ျဖဳတ္တပ္ လဲလွယ္ႏိုင္ျပီး အပိုပစၥည္းေတြပါ ဆိုဒ္မ်ဳိးစံု ထည့္ေပးထားသည္။ အမွန္ပင္ အသားအေရ ကအစ လူႏွင္႔ မျခားပါေပ။ မိန္းမယူသလို မလွမွာလည္း မပူရ။ စိတ္ေကာက္မွာလည္း မေၾကာက္ရ။ သဝန္လည္း မတိုတတ္သလို၊ ေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္ဖို႔လည္းမလို။ အင္မတန္ အဆင္ေျပေသာ အရုပ္ပါေပ။ ဖိုးစမ္းေခ်ာင္းကို လိုက္ရွာသည္။ သူ႔ရံုးမွာလည္း မေတြ႔။ ခြင္႔ယူထားသည္ဆိုသည္။ ဒီလူဟာ အရုပ္ဝယ္ထားကာစဆိုေတာ႔ ခြင္႔ယူျပီး ေကာင္းေကာင္းႏွပ္ မလို႔ေနမွာေပါ႔။ ရတနာပံု သတင္းေထာက္ ကိုသန္႔စင္ထံသြားျပီး သူ႔အိမ္လိပ္စာကို စံုစမ္းရသည္။ ကိုသန္႔စင္က အရုပ္ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး ပို၍ ျပည့္စံုစံု ေျပာေပးလိုက္ပါသည္။ ဖိုးစမ္းေခ်ာင္း ဝယ္ထားေသာ အရုပ္မွာ သာမန္ေရာင္းတန္း အရုပ္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အထူးေအာ္ဒါမွာထားေသာ အရုပ္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း။ ယခုအခါ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူအမ်ားစု ထို႔သို႔ပင္ အထူးေအာ္ဒါမွာၾကေၾကာင္း စသျဖင္႔ သူ႔မိန္းမ မ်က္ေစာင္းခဲေနသည့္ၾကားမွပင္ ႏႈတ္ခမ္းတသပ္သပ္ျဖင္႔ ရွင္းျပပါရွာပါသည္။ "မင္႔လူ ဝယ္တဲ႔ အရုပ္က လူလိုပဲတဲ႔ေမာင္၊ အခန္းထဲမွာ သူ႔ကိုထည့္ထားျပီး ညေန ကိုယ္အိမ္ျပန္လာလို႔ အရုပ္ရွိတဲ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားတာနဲ႔ အရုပ္က သူ႔အလုပ္သူ ေအာ္တို တန္းလုပ္ေတာ႔တာပဲတဲ႔၊ ကိုယ္က အေထြအထူး ဘာမွ အမိန္႔ေပးေနဖို႔မလိုဘဲ သူ႔အလုပ္သူ တန္းလုပ္ႏိုင္တဲ႔ ပရိုဂရမ္ သြင္းထားတာတဲ႔ေမာင္" "ခင္ဗ်ားက ျမင္ဖူးသလား" "ဟ မျမင္ဖူးေပမယ္႔ အဲဒီအရုပ္သူမမွာခင္ ဂ်ပန္ကေၾကာ္ျငာကို ပရင္႔ထုတ္ျပီး သူေပးဖတ္လို႔ ငါကိုယ္တိုင္ ဖတ္လိုက္ရတာေမာင္" "အားပါး မိုက္တယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဝယ္ခ်င္လာျပီ" "မိုက္တာေတာ႔ မေျပာနဲ႔ေမာင္ေရ မင္႔လူ ရံုးမတက္ႏိုင္တာကို ႏွစ္ရက္ရွိျပီ" ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုသန္႔စင္ ေျပာေသာစကားကိုမွ ဆံုးေအာင္နားမေထာင္ႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခြကာ ကိုသန္႔စင္ညႊန္လိုက္ေသာ ဖုိးစမ္းေခ်ာင္းငွားေနေသာ အိမ္ခန္းကို ဇြတ္ျမန္းခဲ႔ပါေတာ႔သည္။ ကိုသန္႔စင္တစ္ေယာက္ေတာ႔ ဖိုးစမ္းေခ်ာင္း အရုပ္ဝယ္ျပီ သတင္းၾကားကတည္းက သူ႔ကို အိမ္ထဲမွ အိမ္ျပင္ မထြက္ေစေသာ သူ႔မိန္းမကို မေက်မခ်မ္း ေရရြတ္ကာ က်န္ခဲ႔ပါေတာ႔သည္။ ဖုိးစမ္းေခ်ာင္းေနတဲ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ေသာ႔ခတ္ထားေသာ တံခါးေရွ႕မွာ ေမာင္ဖုိးငယ္ႏွင္႔ ေခ်ာနက်ယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မုဆိုးထိုင္ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါေတာ႔သည္။ သူတို႔ပံုစံေတြက တစ္ခုခုကို ငံ႔လင္႔ေနသလိုလို။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ဝင္းထဲဝင္လာေတာ႔ သင္းတို႔ေတြ မ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္ပ်က္သြားသည္။ ေဝစုခြဲေပးရမွာပဲ မေက်နပ္သလိုလုိ။ ဒီႏွစ္ေကာင္ ဘယ္လိုက ဘယ္လို သတင္းရသည္မသိ။ သင္းတုိ႔ႏွစ္ေကာင္သည္ ဒါမ်ဳိးကိစၥမွာ ေတာ္ေတာ္ေလာဘၾကီးၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ "ဖိုးစမ္းေခ်ာင္းၾကီးေရာ ကိုေခ်ာ" "ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းသြားျပတယ္လို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ေျပာတာပဲ" ဟု မေျဖခ်င္႔ ေျဖခ်င္ေျဖပါသည္။ "ဒါနဲ႔ အရုပ္ေရာ" ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုရင္းကိုသာ ေမးလိုက္သည္။ "အခန္းထဲမွာေနမွာေပါ႔ဗ်ာ" ဟု ဖိုးငယ္က စိတ္မသက္ မသာေျဖသည္။ ထိုစဥ္ အိမ္ရွင္ျပန္ေရာက္လာျပီး "မင္းတို႔က ဖိုးစမ္းေခ်ာင္း အမ်ဳိးေတြလား။ ဒီမွာ ဖုိးစမ္းေခ်ာင္းက သူ႔အခန္းေသာ႔ ေပးခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အထဲက ေသာ႔ပိတ္ထားတဲ႔ အခန္းထဲေတာ႔ ဖြင္႔မဝင္ပါနဲ႔လို႔လည္း ေသခ်ာမွာသြားတယ္" "ဒါနဲ႔ သူက ၾကာမယ္ေျပာသြားလား ဦးေလး" "အမ္… မသိေပါင္ကြြာ မေန႔ညက သူ႔အခန္းဘက္က စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံၾကားျပီး၊ မနက္ကေတာ႔ ေဆးခန္းသြားဖို႔တဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းစည္သူထက္ ကားနဲ႔လာေခၚသြားတာ ေတြ႔တာပဲ" ဒီလူႏွစ္ေယာက္ ကဲခ်င္တိုင္းကဲျပီးမွ ယခု ေဆးခန္းမွာ ဘာသြားလုပ္ၾကသည္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြး၍ မွ မဆံုးမီ လက္သြက္ေသာ ေခ်ာနက်ယ္က အဖိုးၾကီးလက္မွ ေသာ႔ကို ေျပးယူသည္။ လွ်င္ျမန္ေသာ ဖိုးငယ္က ကၽြန္ေတာ္႔ကို သိုင္းဖက္ျပီး လႈပ္မရေအာင္ ခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္။ ဒီႏွစ္ေကာင္ ညစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ခံရေပျပီ။ ထို႔ေနာက္ ေခ်ာနက်ယ္က အခန္းထဲဝင္ေျပးဝင္သြားသည္။ "ဗ်ဳိ႕ကိုေခ်ာ ျမန္ျမန္လုပ္ဗ်ဳိ႕ ခင္ဗ်ားျပီးရင္ သည္လူ႔ကို လာခ်ဳပ္ထားေပး ကၽြန္ေတာ္ဆက္ဝင္မယ္" အၾကံပိုင္ၾကပါဘိ။ တစ္ေယာက္တလည့္စီ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခ်ဳပ္ထားျပီး အရုပ္ဆီ သြားၾကမယ္ေပါ႔။ "အား ဝူး ေအာင္မယ္ငီး ၊ေသပါျပီ အရပ္ကတို႔ေရ" အခန္းထဲမွ ေခ်ာနက်ယ္ အသံကိုၾကားျပီး ငဖိုးငယ္တစ္ေယာက္ သြားရည္ေတြ တမွ်ားမွ်ား က်ေနသည္။ ခဏေနေတာ႔ အခန္းထဲမွ ေခ်ာနက်ယ္ေလး ေလးဘက္ေထာက္ထြက္လာသည္။ "ျမန္ျမန္လာဗ်ာ သည္လူ႔ကို လာခ်ဳပ္ထား" ဖိုးငယ္က ဒီလိုေျပာေသာ္လည္း ေခ်ာနက်ယ္ကား လက္သာကာျပ ႏိုင္ေတာ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ဖိုးငယ္မွာ ဤမွာဘက္တြင္ ေလာဘၾကီးသူျဖစ္ရကား ေခ်ာနက်ယ္ကို မေစာင္႔ႏိုင္ေတာ႔သည့္အလား ကၽြန္ေတာ္႔ကို တြန္းလွဲပစ္ျပီး အခန္းထဲသို႔ အေျပးဝင္က တံခါးကိုအတြင္းမွ ခ်က္ခ်ပစ္လိုက္ပါေတာ႔သည္။ ခနေနေတာ႔ အသံဗလံေတြ စၾကားရပါေတာ႔သည္။ "အား အီး၊ ဟူး ဟူး ဝါး ေအာင္မငီး" ခ်က္ခ်ထားေသာ အခန္းထဲမွ အသံမ်ဳိးစံုထြက္လာသည့္ တျပိဳင္နက္မွာပင္ ကိုစည္သူထက္ကားေလး အိမ္ဝင္းထဲေမာင္းဝင္လာတာေတြ႔ရသည္။ "ဟာ… ေဟ႔လူေတြ အခန္းထဲ ဘာဝင္လုပ္တာတုန္း" ကၽြန္ေတာ္လည္း အနည္းငယ္ ရွက္ရြံ႕သြားရင္းက မထူးေတာ႔ျပီမို႔ အမွန္ကိုဝန္ခံ လိုက္ရပါသည္။ "ဟို အရုပ္လာၾကည့္တာပါ" "ေသကုန္ေတာ႔မွာပဲ၊ အခု အခန္းထဲကို ဘယ္ႏွေယာက္ဝင္ျပီး ျပီတုန္းေျပာ" "ေဟာဟိုနားမွာ ေျမာ႔ေျမာ႔ေလး ေခြေနတဲ႔ ေခ်ာနက်ယ္ရယ္၊ အခု အခန္းထဲမွာ ေအာ္ေနတဲ႔ ဖိုးငယ္ေလးရယ္ပါ" "အခုဘယ္႔ႏွယ္႔ ရွိၾကတုန္းဟင္၊ ငါရိုးမလူေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ သူငယ္ခ်င္း ဖုိးစမ္းေခ်ာင္းကိုေတာင္ က်ဳပ္အခုပဲ ေဆးခန္းပို႔ျပီး ျပန္လာတာ၊ ေဟာအခု ေနာက္ထပ္ ထပ္ပို႔ရဦးမယ္" "ဘယ္​လို ျဖစ္လို႔တုန္း ကိုစည္သူ" "ဘယ္လိုျဖစ္ရမတုန္းဗ်။ အရုပ္စက္ရံုက ဖိုးစမ္းေခ်ာင္းမွာတဲ႔ ေအာ္ဒါကို အေျခာက္ေတြ မွာတဲ႔ ေအာ္ဒါနဲ႔ မွားျပီး ပို႔လိုက္တာေလ၊ မိန္းမရုပ္မဟုတ္ဘဲ ေယာက္်ားရုပ္ၾကီးဗ်၊ ျပီးသူက ေအာ္တိုမက္တစ္ စစ္စတမ္ပါ ပါေတာ႔၊ အထုပ္ဖြင္႔ျပီး လူသံၾကားတာနဲ႔ တန္းဝုန္းေတာ႔တာပဲ၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ ဖိုးစမ္းေခ်ာင္းလည္း မေန႔ညက မူးမူရူးရူးနဲ႔ အရုပ္ထုပ္ကို သြားဖြင္႔မိတာ အဝုန္းခံရလို႔ အခု ေဆးရုံပို႔ထားခဲ႔ရျပီ" "ဒါဆို" "အခု အထူးၾကပ္မတ္ကုသေဆာင္မွာေလ" "ဒါျဖင္႔ အထဲက ဖုိးငယ္ေလးကို ဘယ္လို လုပ္ၾကမတုန္းဗ်ာ၊ သူက အခန္းကို အတြင္းက ခ်က္ခ်ထားတာ" "စက္အရွိန္ကုန္တဲ႔ အထိ သည္အတိုင္းသာ လႊတ္ေပးထားလိုက္ရေတာ႔မွာေပါ႔ဗ်ာ၊ ခဏေနမွ ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ထမ္းထုတ္ၾကတာေပါ႔" . Credit - Aungmyothu Lwin